Restaurants and hotels, by definition, are places that provide services and goods with an emphasis on guest enjoyment and satisfaction. However, there are many instances where management and staff act negligently, resulting in some form of damage or harm to guests or visitors. Therefore, there is a need to explain the tort of negligence in order to help new and existing employers and employees in the hospitality sector avoid potential legal complications.
The definition of negligence was interpreted in the case of Stratmarko Ltd v. Petros Michael as follows:
According to Article 51 of the Civil Wrongs Law, negligence is a breach of the duty of care. This duty includes the care that a hypothetical reasonable person would exercise under the same objective conditions and circumstances as those under which the defendant acted.
The basic feature of negligence is the lack of appropriate caution that the person ought to have and could have exercised in the circumstances, in order to prevent foreseeable harm to others.
Thus, the concepts of the reasonable person and the neighbour—meaning anyone who may be affected by the lack of due care—define the boundaries of duty of care that must be exercised by employees in restaurants and hotels.
(See also the case Donoghue v. Stevenson)
The essential components of negligence, therefore, are:
- Existence of a duty of care
- Breach of that duty
- Damage caused
Employer and Property Owner Liability
Having referred generally to the tort of negligence, it must be stressed that there are specific aspects, such as employer liability and occupier’s liability.
Employer Liability
Employers are expected to take all precautions that are reasonably foreseeable to protect the safety of their employees. Furthermore, they are required to establish a safe system of work, ensuring that while performing their duties, employees take the necessary precautions against reasonably foreseeable risks inherent in the specific job.
In the case Municipality of Limassol v. Christakis Charalambous, an employee at the Kofinou abattoir (owned by the Municipality of Limassol) slipped on animal fat and waste on the floor and was injured. The court held that the employer was liable.
In the case Manthopoulos Plastics Ltd v. Chatziosif, it was established that a safe system of work includes safe machinery/equipment, continuous supervision, and safe premises.
However, it should be clarified that employers are not exclusively liable for everything, but only for visible and avoidable dangers, where preventative measures are feasible and not disproportionately costly compared to the risk involved.
In the case KEAN Soft Drinks Ltd v. Konstantia Andreou, a young woman was hired at the KEAN factory. On her first day at work, while collecting pulp from a rotating cylinder, her scoop fell inside. She reached 35 cm into the cylinder, resulting in the amputation of her index finger phalanx, thumb, and middle finger.
The court ruled that the company was liable for not giving instructions to the employee. However, it also found contributory negligence of 25%, as the employee was of age and able to assess the risk of her action.
As evident from these rulings, food establishments must ensure supervision systems are in place, and the premises and equipment must be safe and suitable for use. At the same time, employees must demonstrate maturity and judgement in assessing the risks of their own actions.
Occupier’s Liability
Property occupiers owe a duty of care to all persons who are lawfully on, in, or near their premises and who may be affected in the normal course of events.
They must ensure that the premises are reasonably safe and prevent unusual risks whose existence they knew or ought to have known as reasonable persons.
In the case Demetriades v. Farfaras, a 3-year-old girl entered the premises of an apartment building where the defendant was trying to light a barbecue. The child suffered burns. The court held that the defendant created an extremely dangerous situation where the risk was foreseeable.
Children, it was noted, are a special category, having a greater right to protection.
Accordingly, restaurant and hotel owners, as those in control of the premises, must act with a duty of care toward the safety of guests and patrons.
A classic example is the traditional Cypriot cooking methods using wood ovens or “foukou” (charcoal grill)—both performed outside the kitchen. Failing to supervise these continuously could amount to negligence.
This article is for informational purposes only and should not be considered legal advice.
Panayiotis Kyprianou
Lawyer
Το αστικό αδίκημα της αμέλειας στους χώρους εστίασης
Τα εστιατόρια καθώς και τα ξενοδοχεία, εξορισμού αποτελούν μέρη που παρέχουν υπηρεσίες και αγαθά με έμφαση στην ευχαρίστηση και απόλαυση των επισκεπτών τους. Πολλές φορές όμως, διεύθυνση και προσωπικό επιδεικνύουν αμελή συμπεριφορά με αποτέλεσμα να επέρχεται κάποιου είδους ζημιά στους πελάτες- επισκέπτες τους. Έτσι, υπάρχει η ανάγκη επεξήγησης του αδικήματος με σκοπό την αποφυγή περιπετειών από τους νέους αλλά και υφιστάμενους εργοδότες και εργαζόμενους στον ευρύτερο τομέα των ξενοδοχειακών.
Ερμηνεία του ορισμού της αμέλειας δόθηκε στην υπόθεση Στρατμάρκο Λτδ ν. Πέτρος Μιχαήλ ως εξής: Αμέλεια είναι κατά το άρθρο 51 του νόμου περί αστικών αδικημάτων, η παράβαση καθήκοντος επιμέλειας. Το καθήκον τούτο περιλαμβάνει την επιμέλεια που υποθετικά καταβάλλει ο μέσος λογικός άνθρωπος κάτω από τις ίδιες αντικειμενικές συνθήκες και περιστάσεις που ενήργησε ο εναγόμενος. Βασικό χαρακτηριστικό της αμέλειας είναι καταρχήν η έλλειψη της προσήκουσας προσοχής την οποία ο δράστης όφειλε και μπορούσε στις συγκεκριμένες περιστάσεις να καταβάλει για να μην προκαλέσει ζημιά στον πλησίον του, η οποία ζημία μπορούσε να προβλεφθεί.
Τα στοιχεία επομένως του μέσου συνετού ανθρώπου και του πλησίον, ως κάθε πρόσωπο που μπορεί να επηρεαστεί από την έλλειψη προσήκουσας προσοχής, διαγράφουν τα όρια της επιμέλειας την οποία οφείλουν να καταβάλουν οι εργαζόμενοι σε εστιατόρια και ξενοδοχεία. (Βλέπε και Donoghue v. Stevenson)
Από τα πιο πάνω προκύπτουν τα εξής συστατικά στοιχεία :
Πρέπει να αποδειχθεί
- Ύπαρξη καθήκοντος – (Duty)
- Παράβαση – (Breach)
- Ζημιά – (Damage)
Έχοντας αναφερθεί γενικά στο αστικό αδίκημα της αμέλειας, θα πρέπει να τονιστεί ότι υπάρχουν εξειδικευμένες πτυχές του αδικήματος όπως είναι η ευθύνη εργοδότη και η ευθύνη κατόχου ακίνητης ιδιοκτησίας.
Ως προς την ευθύνη εργοδότη, αναμένεται από τους εργοδότες η λήψη κάθε προφύλαξης που κατά λογική πρόβλεψη μπορεί να εκθέσει την ασφάλεια των εργοδοτουμένων. Περαιτέρω, οι εργοδότες υποχρεούνται να καθιερώσουν ένα ασφαλές σύστημα εργασίας, ούτως ώστε κατά τη διεξαγωγή εργασίας από τους εργοδοτούμενους να λαμβάνονται οι απαραίτητες προφυλάξεις για κινδύνους που κατά λογική πρόβλεψη εμπεριέχονται στην συγκεκριμένη εργασία.
Στην υπόθεση Δήμος Λεμεσού ν. Χριστάκη Χαραλάμπους εργοδοτούμενος στο σφαγείο Κοφίνου που ήταν ιδιοκτησία του Δήμου Λεμεσού γλίστρησε από ζωικό λίπος και άλλες ακαθαρσίες στο πάτωμα με αποτέλεσμα να τραυματιστεί. Το δικαστήριο αποφάσισε ότι υπήρχε ευθύνη εργοδότη.
Στην υπόθεση Μανθόπουλος Πλάστικς Λτδ ν. Χατζηιωσήφ νομολογήθηκε ότι το ασφαλές σύστημα εργασίας περιλαμβάνει μεταξύ άλλων ασφαλή μηχανήματα / εξοπλισμό, συνεχή επίβλεψη και ασφαλή υποστατικά.
Θα πρέπει ωστόσο να γίνει ξεκάθαρο ότι οι εργοδότες δεν έχουν αποκλειστική ευθύνη για το κάθε τι αλλά μόνο για ορατό κίνδυνο που η λήψη μέτρων είναι εφικτή και η δαπάνη δεν είναι εντελώς δυσανάλογη προς το είδος και το μέγεθος του κινδύνου που στοχεύουν να αποφύγουν.
Στην υπόθεση Εταιρεία Αναψυκτικών ΚΕΑΝ Λτδ ν. Κωνσταντίας Ανδρέου νεαρή προσλήφθηκε στο εργοστάσιο ΚΕΑΝ και την 1η ημέρα εργασίας της ενώ ασχολείτο με μάζεμα ψίχας από περιστρεφόμενο κύλινδρο, της έπεσε το φτυαράκι μέσα στον κύλινδρο. Η εργοδοτούμενη έβαλε το χέρι της στον κύλινδρο σε βάθος 35 πόντων και ακρωτηριάστηκε η 1η φάλαγγα του δείκτη, ο αντίχειρας της και το μεσαίο δάκτυλο. Το Δικαστήριο αποφάνθηκε ότι η εταιρεία είχε ευθύνη επειδή δεν έδωσε οδηγίες στην εργοδοτούμενη. Όμως, κατέληξε σε εύρημα συντρέχουσας αμέλειας 25% στην εργοδοτούμενη η οποία ήταν σε ικανή ηλικία για να κρίνει τον κίνδυνο της πράξης της.
Ως προκύπτει από τις πιο πάνω αποφάσεις δικαστηρίου, σε ένα χώρο εστίασης αναμένεται να υπάρχει σύστημα επίβλεψης και ο ίδιος ο χώρος και ο εξοπλισμός να είναι ασφαλείς και κατάλληλα για χρήση. Την ίδια ώρα όμως, οι εργοδοτούμενοι θα πρέπει να έχουν την ωριμότητα να κρίνουν τον κίνδυνο των πράξεων τους.
Σε σχέση με την ευθύνη κατόχου ακίνητης ιδιοκτησίας, ο κάτοχος έχει καθήκον επιμέλειας σε όλα τα πρόσωπα που είναι νόμιμα μέσα, πάνω ή σε γειτνίαση με την ιδιοκτησία του και που κατά τη συνήθη πορεία των πραγμάτων μπορεί να επηρεαστούν. Πρέπει να φροντίζει ώστε το υποστατικό να είναι εύλογα ασφαλές και να μεριμνά για αποτροπή ασυνήθιστου κινδύνου του οποίου την ύπαρξη γνωρίζει ή όφειλε να γνωρίζει ως λογικός άνθρωπος.
Στην υπόθεση Δημητριάδη ν. Φαρφαρά, ανήλικη 3 ετών πήγε στο χώρο πολυκατοικίας όπου ο εναγόμενος προσπαθούσε να ανάψει ψησταριά και υπέστη εγκαύματα. Το δικαστήριο αποφάνθηκε ότι ο εναγόμενος δημιούργησε μια άκρως επικίνδυνη κατάσταση όπου ο κίνδυνος ήταν προβλεπτός. Τα παιδία είναι μια ιδιαίτερη περίπτωση υπό την έννοια ότι αναγνωρίζεται σε αυτά μεγαλύτερο δικαίωμα προστασίας.
Κατ’ αναλογία, οι εστιάτορες και οι ξενοδόχοι ως τα πρόσωπα που ασκούν έλεγχο στον επίμαχο χώρο στέγασης των επιχειρήσεων τους, θα πρέπει να ενεργούν με γνώμονα την ασφάλεια των επισκεπτών-πελατών τους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η περίπτωση παραδοσιακού τρόπου μαγειρέματος με ξυλόφουρνο ή κυπριακή ψησταριά (φουκού), μέθοδοι ψησίματος που γίνονται εκτός κουζίνας και θα συνιστούσε αμέλεια η μη συνεχόμενη επίβλεψη τους.
*Το άρθρο αυτό είναι ενημερωτικό και σε καμία περίπτωση δεν θεωρείται νομική συμβουλή.
Παναγιώτης Κυπριανού
Latest News
Related News
Explore our News & Insights for authoritative commentary on emerging case law, legislative developments, and market trends delivered in clear, actionable analyses.
